“Leidinggeven is een ambacht”

Je kunt het interview ook als podcast beluisteren.

Wat houdt jouw functie bij Stadsbeheer precies in?

“Inmiddels werk ik negen jaar bij Stadsbeheer, waar ik teamleider inzameling ben. Dat betekent dat ik leidinggeef aan de mannen en vrouwen die de huisvuilwagens besturen. Wij zijn dus verantwoordelijk voor de afvalinzameling in Rotterdam. Wij bestrijken best een groot gebied, van Hoek van Holland tot aan Beverwaard en alles wat daartussen ligt.”

“Als ik hen zie wegrijden zie ik de trots waarmee zij zich elke dag opnieuw inzetten voor alle Rotterdammers en een schone stad! Dat is wel heel erg mooi.”

Wat maakt jouw werk zo mooi?

“Het is een uitvoerende tak van sport die enorm zichtbaar is in Rotterdam met 650.000 inwoners. Als je in de ochtend of juist de late dienst opstart met z’n allen, zie ik bij velen een twinkeling in de ogen, dat is de passie voor het werk. Ik geef de chauffeurs hun werkpakket en de voertuigen worden gestart. Als ik hen zie wegrijden zie ik de trots waarmee zij elke dag opnieuw inzetten voor alle Rotterdammers en een schone stad! Dat is wel heel erg mooi.”

Je straalt enorm veel energie uit. Hoe reageren collega’s op jouw enthousiasme?

“Ik word enorm enthousiast van dingen die ik leuk vind om te doen, waaronder werken. Dan loop ik te flaneren door de gangen, ga ik gesprekjes aan. De meesten gaan daar wel lekker op. Dan loop ik langs en hoor ik ‘hé Rotterdamse glimlach’, want zo noemen sommigen mij. Ik heb wel mensenkennis, ik let op houding en zie dat de mondhoeken omhooggaan als ze mij zien. Of ze zeggen ‘wat heb je ons weer lekker op de kaart gezet’. Ook van collega’s in andere delen van Nederland krijg ik die reacties. Als ik om zes uur ’s ochtends al loop te schreeuwen door die toko, dan zeggen sommigen wel dat ze nog even moeten opstarten met een bakje koffie. Na negen jaar leer je echt wel je mensen kennen, en weet je op welke knoppen je moet drukken. Natuurlijk word ik enthousiast, maar soms moet ik even pas op de plaats maken. Iedereen heeft een andere aanpak nodig en wil op een andere manier gehoord worden, dat besef heb ik wel.”

Als we kijken naar de eerste pijler van werkgeluk, namelijk zingeving. Wat drijft jullie hier elke dag om met elkaar het werk te doen dat jullie doen?

“Allereerst is dat de stad Rotterdam. Veel collega’s zijn Rotterdams en willen dienstbaar zijn aan de stad. De gemeente is groot en er kan ontzettend veel, qua innovatie en circulariteit. We hebben een mix van jong en oud met verschillende kwaliteiten. Dat zorgt voor een teamverband en het gevoel dat wij ertoe doen voor de stad. In onze bedrijfskleding met het logo van de gemeente Rotterdam, daar mogen wij voor werken. In alle lagen van de organisatie merk je een enorm grote betrokkenheid.”

Wat doen jullie om het gezamenlijke gevoel van hoe mooi jullie werk is te verstevigen?

“Wij hebben verschillende uitvoerende afdelingen. Door samen te werken in een bepaalde wijk, creëer je saamhorigheid. Omdat collega’s hun werk elke dag in een bepaald gebied met elkaar uitvoeren, voel je hoe groot de liefde voor hun vak is. Ik maak ook onderdeel uit van sollicitatiegesprekken. Onze eerste vraag is altijd: hou jij van Rotterdam? Daar worden wij vaak door getriggerd, wat is voor iemand de reden om uit zijn bed te komen. Als je dat gevoel merkt, vragen we nieuwe chauffeurs om een week mee te lopen en zien we of ze bij de cultuur passen. Collega’s willen hun passie delen met nieuwe medewerkers. Nieuwe medewerkers zijn vaak jonge mensen die in de digitale wereld zitten. Als je hun inzichten kunt samenbrengen met de oude garde, dat is mooi om te ervaren. Na een week komen ze terug op gesprek, en als ik dan hun lach en houding zie, weet ik genoeg. Dat is fantastisch.”

Het tweede onderdeel van werkgeluk is voldoening: doe je waar je goed in bent, haal je resultaten en krijg je waardering van collega’s en leidinggevenden? Hoe ga jij daarmee om?

“Natuurlijk hebben ook wij soms te maken met nieuw beleid en zijn er verschillende lagen in de organisatie. Maar als er een dilemma of probleem is, pakken we dat met elkaar op. Management en uitvoering trekken dan naar elkaar toe. Ik speel daar als leidinggevende een faciliterende rol in. De gemeente Rotterdam is een heel fijne werkgever waar ontzettend veel kan en mag. En het mooiste is: je mag jezelf zijn, je mag jezelf uiten. Het is een veilige werkomgeving. Diversiteit en inclusie vind ik heel belangrijk. Ik wil medewerkers het gevoel geven dat ze hun ideeën naar voren mogen brengen, en ook al zijn anderen het er niet mee eens, je mening wordt altijd geaccepteerd en gehoord.”

Kunnen medewerkers zichzelf bij jullie ontwikkelen en een volgende stap maken?

“Zeker. Maar ik merk dat collega’s in de uitvoering, zeker de oudere garde, op hun plek blijven en het wel goed vinden. Er vindt vergrijzing plaats, maar we hebben ook nieuwe jonge medewerkers mogen opleiden, bijvoorbeeld als chauffeur inzameling. Je merkt dat zij graag op snuffelstage gaan bij andere afdelingen. Dat komt ook door onze integrale samenwerking: ze horen en zien wat andere collega’s doen, en worden daardoor getriggerd. En het mooie is: de organisatie geeft die ruimte. We zijn dus niet bang dat we dan een chauffeurstekort krijgen, maar denken vanuit de medewerker en waar die het gelukkigst van wordt. Want daar plukt de organisatie uiteindelijk de vruchten van.”

De derde pijler van werkgeluk is plezier en verbinding. Wat doe je bewust om plezier en verbinding te stimuleren en structureel te maken?

“Ik vind het belangrijk om waardering naar medewerkers uit te spreken. Dat kan al met een schouderklopje of door te zeggen ‘lekker gewerkt vandaag’. Dat zijn kleine gebaren, maar voor de ander zijn die groots. Dan zie je die glundering. Ik heb weleens een filmpje gemaakt voor een medewerker die een vaste aanstelling kreeg. Je kunt dan een brief sturen, maar wij hebben met de collega’s van de uitvoering iets anders bedacht. Wij hebben hem naar een mooie plek in Rotterdam gebracht, met de Erasmusbrug op de achtergrond, zogenaamd om grofvuil op te halen. Wij stonden om de hoek. Hij belde dat er niks lag. Toen reden wij met een colonne van voertuigen naar hem toe, ik stond op de treeplank achterop de vuilniswagen met een bosje bloemen, een hoop getoeter. Dat geeft iemand het gevoel dat hij bij onze club hoort. Die details zijn van enorm grote waarde.”

Lees het volledige interview met Mitchel op de website van het HappinessBureau.