“Sorry, ik hoor je even niet meer…je valt weg…ik rijd nu een tunnel in…ik bel je terug, oké?”. Verbinding verbroken, dat gebeurde me jaren geleden regelmatig. Nu niet meer. Mijn telefoon is veel beter geworden, het netwerk ook en bovendien rijd ik niet vaak meer in een tunnel als gevolg van al dat thuiswerken.
Van de een op de andere dag veranderde in maart 2020 de manier van werken fundamenteel. Dat wist ik toen nog niet. Ik dacht dat corona over zou waaien en dat we na een paar weken weer lekker met elkaar op kantoor zouden kunnen werken. Maar niets bleek minder waar; we gaan richting de zomer van 2021 en we werken nog steeds grotendeels vanuit huis. Niet op kantoor, samen met je collega’s. Maar thuis, in mijn geval samen met mijn vrouw, dochters en hondje. Dat geeft toch een heel andere lading aan de term familiebedrijf, nietwaar?
Waar we voorheen af en toe zuchtend en steunend onszelf verplaatste van vergadering naar vergadering, is het inmiddels feest als je een dagje naar kantoor mag. Met echte levende collega’s en klanten, die je in principe zou kunnen aanraken als dat zou mogen volgens de richtlijnen én de persoon in kwestie natuurlijk. Waar we een jaar geleden nog klaagden als er op vrijdagmiddag ‘slechts’ 200 van de ruim 500 collega’s aan het werk waren op onze Human Campus, voelt het nu bijna druk als er 50 mensen werkzaam zijn verdeeld over 4 gebouwen. Het kan verkeren…
En natuurlijk is deze situatie niet voor eeuwig en keren we vroeg of laat weer terug naar onze kantoren. Maar niet zoals vroeger, 5 dagen in de week van half negen tot vijf. ‘Werk heeft het gebouw verlaten’, aldus het boek van Jitske Kramer. En met dat werk hebben onze collega’s het kantoorgebouw dus ook verlaten. Niet volledig overigens, maar slechts ten dele.
“Werk doe je niet alleen voor de centen en voor jezelf, werk doe je ook voor anderen.”
Want als er één ding duidelijk is geworden het afgelopen jaar, is dat werk meer is dan alleen maar de werkzaamheden die je doet. Voor wie én met wie je dat werk doet is wellicht nog veel belangrijker dan we al dachten. Werk doe je niet alleen voor de centen en voor jezelf, werk doe je ook voor anderen. Want wat heeft het anders voor zin? En werk doe je ook met anderen, want in je eentje ga je soms wat sneller, maar samen kom je toch echt verder en is de rit vaak toch heel wat gezelliger. Want laten we eerlijk zijn: je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt en dat geldt dus ook voor je collega’s, een fijne werkplek, het ritje van en naar kantoor en de roddels bij de koffieautomaat. Hoewel je er wellicht niet altijd zin in had, blijkt uit onderzoek van Yale dat juist ook die korte sociale contacten bij de koffieautomaat positief bijdragen aan je gevoel van geluk. Ze zorgen er namelijk voor dat je jezelf verbonden voelt met anderen en onderdeel uitmaakt van een groter geheel.
Hoe je het ook wendt of keert, die verbinding is live toch echt heel anders dan online; dat hebben we inmiddels wel gemerkt. Het is fijn dat we, zeker in deze tijd, op afstand toch met elkaar kunnen samenwerken en zijn, maar ik zie enorm uit naar de tijd waarin we er ook gewoon weer voor kunnen kiezen om elkaar live te ontmoeten. Om samen wat te kletsen over koetjes en kalfjes, elkaar echt aan te kijken in een gesprek, zijweggetjes in te slaan die je van tevoren niet bedacht had en met elkaar te lachen. “Ja sorry, je viel even weg, maar ik zie het einde van de tunnel, dus tot zo!”
Jeroen Driessen
CEO Driessen Groep
jeroen.driessen@driessengroep.nl