Data is het nieuwe goud; dat lijkt inmiddels door zo’n beetje ieder bedrijf, overheid en organisatie gezien te worden. Massaal pogen zij zoveel mogelijk data over ons allemaal te verzamelen, zodat ze ons beter kunnen vinden, begrijpen, in de gaten houden en van dienst kunnen zijn. Een ware ‘datakoorts’ lijkt losgebarsten.
Inmiddels zijn de eerste experimenten in Nederland van start gegaan waarin bewoners van nieuwbouw- huizen geen huur meer betalen, maar ‘betalen’ met het prijsgeven van hun gedragsgegevens in en om het huis. Dit zou mij persoonlijk een brug te ver zijn, maar aan de andere kant stuurt mijn sporthorloge wel allerlei gegevens over mijn fysieke conditie naar een bedrijf, waarvan ik niet weet wie er achter zit en wat ze eigenlijk precies met mijn gegevens willen en kunnen.
Natuurlijk heb ik digitaal allerlei disclaimers ondertekend, maar wie leest en begrijpt die 68 pagina’s aan juridische taal nou eigenlijk? Ik niet in ieder geval. Met als gevolg dat ik in feite mijn persoonlijke patiëntendossier uit handen geef aan een bedrijf, in plaats van mijn huisarts of ziekenhuis. Hartslag, gewicht, VO2max, stressgegevens, slaapgegevens; ze worden allemaal 24/7 geregistreerd en netjes in mijn eigen portaal bijgehouden. Waar ik natuurlijk bij kan, maar anderen met een beetje creativiteit vast ook.
Noem me maar naïef, maar ik kies ervoor om in dit geval erop te vertrouwen dat de betrokken mensen en organisaties er netjes mee omgaan. Want als ze dat niet doen, dan straft de markt, de overheid en/of de publieke opinie dat vanzelf wel af; iets wat we de laatste tijd vaker hebben zien gebeuren met bedrijven of instanties die als gevolg van onzorgvuldig gebruik of lekken van onze data flink in de problemen zijn gekomen.
Maar toch, waar komt die schijnbaar onstilbare behoefte aan data nou eigenlijk vandaan? Want is het niet zo dat als er van iets steeds meer beschikbaar is, of het nou goud of data is, dat de waarde van dat goed juist daalt? Volgens mij zit de waarde van data dan ook niet in de data an sich. Net zoals de kleur van een object pas tot leven komt als je er een licht op schijnt, is dat ook zo met data. Pas als je er je licht over laat schijnen als professional, worden de mooiste patronen en kleuren zichtbaar in data. De waarde van data is ‘inert’, totdat je het tot leven brengt met je eigen ideeën, gedachten, hypotheses en creativiteit. In de toekomst gaat het wat mij betreft dus niet om ‘hard data’, maar om ‘heart data’!
Jeroen Driessen
CEO Driessen Groep
jeroen.driessen@driessengroep.nl
Deze column is verschenen in het magazine van Driessen Groep thema Data, uitgave juni 2019.