Iedere dag word ik ermee geconfronteerd dat ik ouder word. Gelukkig maar, want ouder worden betekent meer ervaring opdoen, leren, maar vooral ook leren van de opkomende generaties en starters op de arbeidsmarkt. En als je ervoor open staat om te leren van jongeren, dan voelt het niet als ouder maar als wijzer worden.
Ouder worden betekent ook dat we kunnen genieten van de ontwikkelingen die het ons elke dag weer makkelijker maken, zowel zakelijk als privé. En je kunt pas echt genieten van ontwikkelingen als je weet hoe het was toen het er nog niet was, nietwaar?
En uiteraard is het ook leuk om met de jongeren te delen hoe het voorheen ging. Laten we het woord ‘vroeger’ maar even niet gebruiken want dan voel ik me écht oud. Het is mooi om te delen waarom we voorheen hele uitzendstraten in steden hadden, of kleinere vestigingen in de dorpen er omheen. Met inmiddels 28 jaar werkervaring op de teller kan ik in ieder geval concluderen dat er op gebied van huisvesting, locaties en gebruik van (digitale) middelen het een en ander veranderd is.
Als jij je nog kunt herinneren dat je vroeger op een vaste lijn werd gebeld, omdat er geen email en mobiele telefoon was, dan ben je minimaal net zo ervaren als ik. Als je weet dat je langs de uitzendstraat ging om uitzendbureau voor uitzendbureau binnen te lopen nadat je op de raambordjes de vacatureteksten had gelezen, dan zit er waarschijnlijk een 6 of 7 in je geboortejaar. Inschrijven gebeurde met een inschrijfkaart in plaats van digitaal, laat staan online. En zocht je als intercedent een uitzendkracht, dan was het handig als je een naam en werkervaring had onthouden, want door de kaartenbakken struinen kostte iets meer tijd dan een snelle search in een digitaal systeem. En we belden, heel veel. Want dat was het communicatiemiddel.
Tegenwoordig verwachten we nog steeds dat nieuwe medewerkers net zo bedreven zijn aan de telefoon als de wat meer ervaren medewerkers. En dat is vreemd; immers wordt de telefoon tegenwoordig nog maar amper gebruikt voor bellen, maar veel meer voor het snelle contact of zelfs zoeken van vacatures online.
Als je nu denkt dat ik al die veranderingen vervelend vind dan heb je het mis. Ik kan enorm genieten van alle vooruitgang, de digitalisering om het ons gemakkelijker te maken, toepassing van sociale media en vooral ook de wijze waarop onze nieuwere medewerkers daar mee om gaan. Vroeger was niet alles beter, wel anders. Hoe mooi is het dat we met de toepassingen van vandaag de dag kandidaten vanuit diverse windstreken kunnen vinden, in plaats van afhankelijk te zijn van de kaartenbak van je collega in een andere vestigingsplaats. Hoe waardevol is het dat we digitale assessments kunnen toepassen in plaats van sessies die offline een hele dag in beslag namen? Hoe fijn is het dat we online opleidingen kunnen faciliteren om zelfstandig en in je eigen omgeving aan je ontwikkeling te werken?
Maar weet je waar ik inmiddels het meeste van geniet? De mengeling van generaties die elkaar respecteren en elkaar vooruithelpen, gezamenlijk een fijne werksfeer neerzetten, diverse uiteenlopende (persoonlijke) onderwerpen met elkaar delen. En verschillende generaties die elkaar kritische vragen durven te stellen, ongeacht leeftijd of ervaring.
En dat gun ik mijn opdrachtgevers en kandidaten ook! Mengen van generaties en achtergronden zodat je van elkaar kunt leren en ontwikkelingen en diverse zienswijzen kunt omarmen. Dat maakt je rijker en diverser. Niet klonen van wat je al weet, maar ontwikkelen door geconfronteerd te worden met wat je nog niet weet of kent. Sta open voor nieuwe generaties of juist voor de oudere, want je hebt elkaar veel te brengen.
Ik word ouder, in plaats van oud en dat heeft best veel voordelen.
Michel van Hoeij is directeur bij Jeij. Wil je meer weten? Neem dan een kijkje op de website van Jeij.