Zoals de meesten van u wellicht weten, vind ik het erg leuk om verhalen te vertellen. En niet alleen aan mijn dochters voor het slapengaan, maar het vertellen van verhalen komt ook goed van pas in mijn rol als CEO van Driessen Groep. In een professionele setting is een goed verhaal waarin heart en mind samen komen een krachtig instrument om mensen te raken en te bewegen. Binnen Driessen Groep vinden wij het belangrijk dat nieuwe collega’s snel en goed worden opgenomen binnen de cultuur van onze familie van bedrijven.
Om die reden vertel ik tijdens het introductieprogramma aan nieuwe collega’s, oproepmedewerkers en stagiaires wat verhalen, waarvan ik het gevoel heb dat ze kleur geven aan het zijn van een ‘Drieske’. Natuurlijk ieder met zijn eigen unieke ik, maar wel met een gezamenlijk DNA, zoals dat hoort in een familie van bedrijven. Want in ieder bedrijf, gezin of groep gelden geschreven, maar vooral ongeschreven regels. Wel handig als nieuwe collega’s daarvan op de hoogte zijn, want het is toch vervelend als iemand een valse start maakt door onbedoeld een heilig huisje om te stoten of op te blazen.
Maar goed, enkele maanden geleden stond ik aan een groep van 15 nieuwe collega’s een gloedvol verhaal te vertellen in een mooie welkomstpresentatie. Met sheets, grappige filmpjes en een serieuze ondertoon. Ik zat helemaal in mijn verhaal en had het gevoel dat iedereen vol aandacht zat te luisteren. Na een uurtje was ik klaar, nam ik een slokje water en een kort applausje in ontvangst. Terwijl ik de klikker overdroeg aan mijn collega van HR die de dag organiseerde, keek ze me wat ongemakkelijk aan. Ik had bovendien de indruk dat ze iets tegen me wilde zeggen, maar niet wist hoe. Dus vroeg ik haar zachtjes: ‘Is er iets? Heb ik iets verkeerds gedaan of gezegd?’ Ze kleurde wat rood en fluisterde toen discreet: ‘Jeroen, je gulp staat open…’ Even voelde ik mijn hart overslaan en instinctief keek ik naar beneden, naar de vermoedelijke plek des onheils. En ja hoor, gulp open. Gelukkig niet helemaal, maar genoeg om opgemerkt te worden.
Vanzelfsprekend had de groep nieuwe collega’s inmiddels in de gaten dat er wat speelde, dus zat er voor mijn gevoel niets anders op dan dit gênante voorval niet proberen te verbloemen, maar er een spotlight op te zetten. In figuurlijk zin, zoals u hopelijk begrijpt. Want het is eigenlijk best vreemd dat niemand er iets van had gezegd dat ik daar letterlijk een beetje stond voor Jan met de korte achternaam, toch? Ik besloot om het gesprek erover aan te gaan. Want waarom heeft niemand me gewaarschuwd? En de redenen die daarvoor aangedragen werden, waren zo enorm herkenbaar voor me. Sommigen hadden het gewoonweg niet gezien (had ik nou maar niets gezegd, schoot toen overigens meteen door mijn hoofd), maar van diegenen die het wel hadden opgemerkt was de rode draad eigenlijk dat ze gewoonweg niet wisten hoe ze moesten reageren, zonder zichzelf en mij te kijk te zetten. Het is al moeilijk om iemand die je goed kent een-op-een aan te spreken op zoiets onschuldigs als een stukje eten tussen de tanden of een lichte zweetlucht, laat staan je nieuwe baas en plein public op een openstaande gulp.
Ik heb er alle begrip voor, maar dat betekent nog niet dat het sociaal wenselijk gedrag is. Sterker nog, ik denk dat het socialer is om iemand wel aan te spreken op zijn of haar gedrag. Toegegeven, ik had het vast even erg vervelend gevonden als iemand die ik niet zo goed ken mij aan het begin van mijn verhaal had onderbroken om te zeggen dat mijn gulp openstond. Maar ik had, na die ietwat vreemde start, wel mijn verhaal kunnen doen voor een publiek wat niet afgeleid werd en zich mogelijk plaatsvervangend ongemakkelijk voelde. En daarom heb ik mijn nieuwe collega’s maar meteen laten weten, dat wij binnen Driessen een cultuur hebben waarin we belangrijke zaken met elkaar goed en open bespreken, vervolgens de zaken helder en smart met elkaar afspreken en tenslotte het sociaal wenselijk gedrag vinden om elkaar daar op een positief opbouwende manier op aan te spreken. En dat geldt niet alleen voor collega’s onderling, maar ook in onze relatie met klanten en opdrachtgevers. Bespreken, afspreken, aanspreken: daarop kunt u mij persoonlijk en professioneel aanspreken. Afgesproken?
Deze column is verschenen in de juni-editie van het magazine Driessen Persoonlijk
Jeroen Driessen
CEO Driessen Groep
jeroen.driessen@driessengroep.nl