Flexibel als een HRM-er
Het is voor Driesje, de geadopteerde aap van Driessen, haar tweede natuur geworden om plooibaar en flexibel te zijn. Een rol die HRM-ers binnen de publieke sector ongetwijfeld zullen herkennen. Hoe Driesje hiermee omgaat leest u in haar column van deze maand.
Driesje: “Als de alfamannen binnen mijn kolonie roepen ‘spring’!, vraag ik hoe hoog. Als vrouwen gillend mijn kant uit hollen sla ik ze troostend op de rug, als er herrie in de tent is zorg ik dat er rust komt en als de kerels weer eens ruzie maken ben ik de mediator. Als ik niet voortdurend schakel van de ene rol naar de andere zal ik het nooit op deze positie overleven. Eigenlijk dus goed vergelijkbaar met de HRM-er binnen de publieke sector. Daarvan wordt ook een grote portie flexibiliteit gevraagd.
Maar ach, muzungu (red. blanke/Europeaan) weet je: het levert ook altijd weer iets op. Als ik er geen vruchten voor terug zou krijgen, een mooi slaapnest zou kunnen uitzoeken of af en toe gevlooid zou worden zou ik ermee stoppen.
Maar de huidige tijd vergt ook flexibiliteit. De HRM-er binnen de publieke sector kampt met bezuinigingen en veranderende wet- en regelgeving. Bij mij in het bos is het niet anders: het bos wordt kleiner, fruit verdwijnt, stropers plaatsen strikken, concurrentie neemt toe door die kleine rotapen en er komen steeds meer muzungu’s die ons willen zien. Ik probeer de dominante kerels in mijn kolonie er altijd weer op te wijzen dat we flexibel moeten zijn, dat we ook ander voedsel moeten uitproberen en andere groepen niet moeten afmaken maar met ze samenwerken. Ook moeten we de jonge mannen een kans geven en misschien soms genoegen nemen met minder. Ik laat het binnen de kolonie zien, ik doe het voor en ze tonen begrip, vlooien me in dankbaarheid en gaan weer hun eigen weg en ik wens ze cynisch Lala salama (red. slaap gerust)”.